NA codzień

    

cukrzyca typu 2 

 

 

 ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++=

 

 

Ceny insulin, pasków i leków od 1 marca 201

16/02/2015 
lista_03_15_1
Ministerstwo Zdrowia opublikowało projekt nowej listy refundacyjnej. Obowiązuje od 1 marca 2015. Co nowego dla diabetyków?
Ceny insulin bez zmian. Podwyższono dopłaty pacjenta do 43 leków doustnych, od 1 grosza do 88 groszy. Nie pojawił się żaden nowy lek stosowany w cukrzycy, w tym długo oczekiwane leki inkretynowe.
Rozszerzono wskazanie objęte refundacją dla dwóch preparatów metforminy o stan Nieprawidłowa tolerancja glukozy (stan przedcukrzycowy), gdy za pomocą ściśle przestrzeganej diety i ćwiczeń fizycznych nie można uzyskać prawidłowego stężenia glukozy we krwi z poziomem odpłatności 30%
Wszystkie aktualne ceny insulin, pasków do glukometrów oraz leków doustnych można znaleźć klikając w poniższe linki:

insuliny_3_2015_nc

paski_3_2015_nc

leki_3_2015_nc


==========================================



Ceny leków doustnych od 1 listopada 2014

20/10/2014 
addiction-71575_1280
Ministerstwo Zdrowia opublikowało nową listę refundacyjną. Obowiązuje od 1 listopada 2014.
Wszystkie aktualne ceny dopłat pacjenta w poniższej tabeli
Ceny leków w Tabeli:
leki_11_2014_nc

Ceny pasków od 1 listopada 2014

20/10/2014 
Various
Oto ceny pasków do glukometrów. Ministerstwo Zdrowia opublikowało nową listę refundacyjną. Obowiązuje od 1 listopada 2014.
Paski na ryczałt są dla Cukrzycy typu I oraz pozostałe typy cukrzycy wymagające co najmniej 3 wstrzyknięć insuliny na dobę a także terapia cukrzycy za pomocą pompy insulinowej, pozostali odpłatność 30 %.
Aktualne ceny wszystkich pozycji w Tabeli:

paski_11_2014_nc

Ceny insulin od 1 listopada 2014

20/10/2014 
insulin
Ministerstwo Zdrowia opublikowało nową listę refundacyjną. Obowiązuje od 1 listopada 2014.
Lista preparatów insulin oraz ich ceny nie uległy zmianie w porównaniu do września 2014.
Wszystkie ceny są takie same w każdej aptece.  Każdy pacjent, któremu przepisano lek płaci tyle samo.
Ceny wszystkich refundowanych insulin w Tabeli:
insuliny_11_2014_nc


++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++











=========================================================

Ceny insulin, pasków i leków od 1 lipca 2014


Ministerstwo Zdrowia opublikowało projekt nowej listy refundacyjnej. Obowiązuje od 1 lipca 2014. Co czeka diabetyków?
Nic nowego. Nie pojawiły się żadne nowoczesne leki, w tym długo oczekiwane leki inkretynowe.
Obniżono cenę detaliczną jednego leku doustnego stosowanego przy cukrzycy o kilka groszy oraz trzech pasków testowych. Nie zmieniły się ceny insulin i pozostałych leków. Pojawiła się nowa pozycja na liście pasków.
Wszystkie ceny insulin, pasków do glukometrów 

Ministerstwo Zdrowia opublikowało nową listę refundacyjną. Obowiązuje od 1 lipca 2014.
Lista preparatów insulin oraz ich ceny nie uległy zmianie w porównaniu do marca 2014.

 Wszystkie ceny są takie same w każdej aptece.  Każdy pacjent, któremu przepisano lek płaci tyle samo.
Ceny wszystkich refundowanych insulin w Tabeli:

_______________
_______

Ceny pasków od 1 lipca 2014

16/06/2014
Oto ceny pasków do glukometrów. Ministerstwo Zdrowia opublikowało nową listę refundacyjną. Obowiązuje od 1 lipca 2014.
Jest jedna nowa pozycja – paski  Cera Check, o kilka groszy spadła odpłatność za BTM SuperCheck 1, Abra i Glucocard Vital.
Paski na ryczałt są dla Cukrzycy typu I oraz pozostałe typy cukrzycy wymagające co najmniej 3 wstrzyknięć insuliny na dobę a także terapia cukrzycy za pomocą pompy insulinowej, pozostali odpłatność 30 %.
Aktualne ceny wszystkich pozycji w Tabeli:

_______

Ceny leków doustnych od 1 lipca 2014

16/06/2014
Ministerstwo Zdrowia opublikowało nową listę refundacyjną. Obowiązuje od 1 lipca 2014.
Obniżono cenę detaliczną jednego leku doustnego stosowanego przy cukrzycy o kilka groszy.
Ceny leków w Tabeli:


===================================================

Dieta może pomóc chronić komórki trzustki u osób z cukrzycą typu 1

 




Spożywanie większych ilości kwasów tłuszczowych omega-3 i aminokwasów rozgałęzionych przez chorych na cukrzycę typu 1 może przedłużyć funkcjonowanie ich komórek beta trzustki, które produkują insulinę – wskazują badania, które publikuje pismo "Diabetes Care”.
Jak podkreślają autorzy pracy, jest to o tyle ważne, że dłuższe funkcjonowanie własnych komórek beta trzustki u osób z cukrzycą typu 1 powiązano z niższym ryzykiem powikłań, takich jak niedocukrzenia (hipoglikemie), które mogą być groźne dla życia czy uszkodzenie małych naczyń krwionośnych, które jest podłożem choroby nerek, degeneracji siatkówki oka oraz nerwów obwodowych.
 
Cukrzyca typu 1 rozwija się przeważnie u dzieci, młodzieży lub ewentualnie u młodych dorosłych. Jest efektem autoagresji układu odporności wobec komórek beta trzustki, które produkują insulinę - hormon odpowiedzialny za regulację metabolizmu glukozy w organizmie. Choroba ujawnia się, gdy zniszczona zostaje większość komórek beta. Efektem tego jest bowiem zbyt niska produkcja insuliny, co powoduje, że glukoza pochodząca z jedzenia nie jest prawidłowo metabolizowana przez komórki, a jej poziom we krwi staje się niebezpiecznie wysoki.
 
Autorzy najnowszych badań przypominają, że po diagnozie cukrzycy typu 1 - z reguły przez kilka miesięcy, a czasem nawet lat – u pacjentów przeważnie utrzymuje się pewna ograniczona funkcja komórek beta, które przetrwały.
 
Jest ona na tyle niska, że chorzy wymagają podawania insuliny, może natomiast obniżać ryzyko powikłań cukrzycy i przyczyniać się do ich lepszego stanu zdrowia. Dlatego warto poszukiwać czynników, które pozwolą dłużej funkcjonować komórkom beta trzustki.
 
Naukowcy pod kierunkiem Elizabeth Mayer-Davis z University of North Carolina w Chapel Hill razem z kolegami z innych ośrodków naukowych w USA przeprowadzili badania w grupie 656 dzieci i młodzieży przed 20. rokiem życia, u których w ostatnim czasie zdiagnozowano cukrzycę typu 1 i u których zachowała się resztkowa funkcja komórek beta. Byli to uczestnicy wieloletniego studium amerykańskiego pt. „SEARCH for Diabetes in Youth”.
 
Zebrano dane dotyczące różnych aspektów żywienia, które – jak wykazały wcześniejsze prace - mogą mieć pewien wpływ na rozwój cukrzycy typu 1. Były to informacje na temat tego, czy uczestnicy badania byli karmieni piersią i w jakim wieku wprowadzono im do jadłospisu inne pokarmy niż mleko matki. Sprawdzono też, jakie mają stężenie we krwi dwóch kwasów tłuszczowych omega-3 (w tym dokozaheksaenowego, DHA i eikozapentaenowego, EPA) oraz witaminy D i E, gdyż wcześniejsze prace sugerowały, że substancje te mogą chronić przed autoagresją układu odporności wobec komórek beta.
 
Ponadto, na podstawie ankiety żywnościowej obliczono ilości w diecie rozgałęzionego aminokwasu o nazwie leucyna oraz węglowodanów. Leucyna, obecna w dużych ilościach m.in. w soi i innych roślinach strączkowych, mięsie, rybach, jajach, kaszy jaglanej, przetworach mlecznych, może pobudzać wydzielanie insuliny z komórek beta. Z kolei węglowodany odpowiadają w dużym stopniu za skok poziomu glukozy po posiłku, zwiększając w ten sposób zapotrzebowanie na insulinę.
 
Stan zdrowia pacjentów z cukrzycą typu 1 śledzono przez ok. dwa lata. W tym czasie mierzono u nich produkcję insuliny. Posłużono się do tego celu pomiarami stężenia we krwi peptydu C. Jest to związek odcinany z wyjściowej cząsteczki insuliny (tzw. proinsuliny) podczas jej uwalniania z trzustki. Jego poziom we krwi odzwierciedla więc dokładnie ilości tego hormonu.
 
Okazało się, że wyższe stężenie we krwi EPA oraz DHA i EPA łącznie miało związek z dłuższym zachowaniem funkcji komórek beta i wydzielaniem przez nie insuliny. Wyższy poziom tych związków we krwi świadczy o ich większym spożyciu. Najbogatszym źródłem omega-3 w diecie są np. tłuste ryby morskie (makrela, śledź, łosoś) i olej lniany.
 
Dodatkowo naukowcy zaobserwowali, że funkcja komórek beta utrzymywała się dłużej u pacjentów, którzy spożywali więcej produktów bogatych w leucynę.
 
Mayer-Davis podkreśla, że wyniki te dotyczą efektu, jaki wywierają składniki diety, a nie suplementy z omega-3 lub leucyną.
 
Zaskoczeniem dla naukowców było to, że wyższy poziom witaminy D we krwi był związany z szybszą utratą resztkowej czynności komórek beta trzustki.
 
Jak oceniają autorzy pracy, wyniki te mogą w przyszłości pomóc opracować zalecenia dietetyczne dla dzieci i młodzieży z nowo rozpoznaną cukrzycą typu 1.

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

SAMOKONTROLA W CUKRZYCY
Pojęcie samokontroli ma zasadnicze znaczenie w leczeniu cukrzycy, szczególnie insulinozależnej (cukrzyca typu 1). Można wręcz powiedzieć, że bez samokontroli nie ma leczenia, bowiem samo podawanie insuliny to za mało.
Podstawowym elementem samokontroli jest oznaczanie poziomu glukozy we krwi za pomocą glukometru. Jest to szczególnie istotne przy cukrzycy typu 1, kiedy poziomy glikemii zmieniają się bardzo szybko, ale także w przypadku pacjentów z typem 2, którzy przyjmują insulinę. Należy wykonywać kilka pomiarów dziennie (zazwyczaj na czczo, przed posiłkami głównymi i przed snem). Monitorowania glikemii przed posiłkami ma na celu dobranie odpowiedniej dawki insuliny do posiłku; mierzenie cukru przed snem jest ważne ze względu na długi okres odpoczynki, kiedy to glikemia nie powinna być ani za niska, ani zbyt wysoka. Niekiedy w ramach samokontroli diabetycy mierzą glikemię także 2 godziny po posiłku, aby sprawdzić, czy ilość insuliny, jaką wyliczyli sobie do posiłku była prawidłowa.
Równie ważna, jak wykonanie pomiaru, jest umiejętność interpretacji wyniku. Nie ma sensu mierzyć cukru dla samego mierzenia. Każdy taki pomiar musimy umieć odpowiednio zinterpretować. Dla przykładu nasza poranna glikemia wyniosła 240 mg/dl. Musimy odpowiedzieć sobie na pytanie, dlaczego jest tak wysoka. Czy nie mieliśmy w nocy epizodu hipoglikemii, co jedliśmy na kolację, czy nie zapomnieliśmy o wieczornej dawce insuliny – szukanie przyczyny ma pozwolić wyeliminować takie błędy w przyszłości. Następnie musimy zastanowić się, ile insuliny potrzebujemy, żeby doprowadzić naszą glikemię do normy, kiedy powinniśmy zjeść śniadanie, i jakie ono powinno być.
Innymi słowy, samokontrola to obserwowanie choroby i umiejętność wyciągania wniosków z tej obserwacji.
Pozostałe elementy samokontroli to:
  • badanie moczu pod kątem obecności cukru bądź/i ciał ketonowych
  • kontrola ciśnienia tętniczego
  • kontrola masy ciała
  • stosowanie odpowiedniej diety, opartej na liczeniu wymienników węglowodanowych
  • dbałość o stopy – zapobieganie tzw. stopie cukrzycowej
wizyty kontrolne u specjalistów: diabetologa, okulisty.
ŚPIĄCZKA CUKRZYCOWA
Chorzy na cukrzycę narażeni są na utratę przytomności z dwóch – skrajnie różnych powodów. Jednym z nich jest nadmiar cukru we krwi, drugim – jego niedobór.
Śpiączka cukrzycowa spowodowana hiperglikemią dotyczy tylko i wyłącznie chorych z typem 1 cukrzycy. Może towarzyszyć rozpoznaniu choroby – jeżeli ktoś przez dłuższy czas bagatelizował jej objawy, może dojść do zatrucia organizmu ciałami ketonowymi czyli do śpiączki. Dzieje się tak dlatego, że organizm, któremu brakuje insuliny, zaczyna jako źródło energii wykorzystywać tłuszcze (co nie jest procesem fizjologicznym, ponieważ prawidłowym źródłem energii są węglowodany); efektem ubocznym spalania tłuszczy są ciała ketonowe, które zakwaszają, czyli zatruwają organizm. Ich duża kumulacja prowadzi do stanu śpiączki. Poziom glikemii sięga zazwyczaj około 1000 mg/dl. Na śpiączkę cukrzycową hiperglikemiczną można także zapaść już w trakcie trwania choroby – świadczy to wówczas o tym, że cukrzyca jest bardzo źle leczona, a często nie leczona wcale.
Śpiączka cukrzycowa spowodowana kwasicę ketonową wymaga pobytu w szpitalu. W pierwszej kolejności należy obniżyć poziom glikemii – insulinę podaje się wówczas dożylnie w kroplówce; leczenie obejmuje także nawodnienie – chorzy są zazwyczaj skrajnie odwodnieni, oraz uzupełnienie niedoboru elektrolitów, głównie potasu i sodu.
Diabetycy mogą także zapaść w śpiączkę w wyniku zbyt niskiego poziomu glukozy we krwi – mówimy wówczas o śpiączce hipoglikemicznej. W wyniku niedoboru cukru zostaje zaburzone funkcjonowanie komórek nerwowych, co w skrajnej postaci objawia się utratą przytomności. Wywołują ją te same czynniki co niedocukrzenie – zbyt duża dawki insuliny, znaczący wysiłek fizyczny, ominięcie posiłku mimo przyjęcia insuliny. Jeżeli w porę nie zareagujemy np. pijąc słodki napój, może dojść do utraty przytomności. Wówczas konieczne jest podanie glukagonu. Nie zawsze jednak do utraty przytomności dochodzi wśród osób, które potrafią należycie zareagować, czyli wiedzą, jak ów glukagon podać. Jeżeli niemożliwe jest udzielenie pomocy należy wezwać pogotowie. Czekając na pogotowie należy ułożyć osobę nieprzytomną na boku– tak aby mogła swobodnie oddychać i aby uniknąć niebezpieczeństwa zadławienia się w razie ewentualnych wymiotów. Ten rodzaj śpiączki nie wymaga hospitalizacji.
STOPA CUKRZYCOWA
Terminem stopa cukrzycowa określa się szereg zmian chorobowych w obrębie stóp spowodowanych długoletnią i źle leczoną cukrzycą. Zespół stopy cukrzycowej jest pierwszą przyczyną amputacji kończyn dolnych w Polsce i na świecie.
Stopa cukrzycowa może rozwinąć się w wyniku niedotleniania kończyn, co jest powodowane złym ukrwieniem w obrębie stopy. Proces niedotlenianie dotyczy skóry, tkanek miękkich, mięśni, nerwów i kości – zatem wszystkich struktur stopy. O występowaniu stopy cukrzycowej mogą świadczyć zarówno ból kończyn dolnych – mrowienie, kłucie, skurcze mięśni, jak i wygląd stopy. Skóra staje się sucha i cienka, ze skłonnością do łuszczenia; pojawiają się pęknięcia np. na piętach; paznokcie są zdeformowane (zaburzony jest ich wzrost), stopa może być sina. Ten rodzaj zmian patologicznych to tzw. stopa cukrzycowa niedokrwienna.
Wyodrębnia się także stopę cukrzycową neuropatyczną – kiedy zmiany chorobowe spowodowane są uszkodzeniem obwodowego układu nerwowego. Wówczas występuje zmniejszone uczucie bólu, temperatury, czucia w stopach. Również pojawia się uczucie kłucie, pieczenia czy mrowienia i obejmuje ono same stopy – tzw. syndrom skarpetek. Z czasem stopa ulega zdeformowaniu, co świadczy o tym, że proces chorobowy dotarł w obręb kości i tkanek.  Ponieważ zachwiany jest naturalny mechanizm pocenia się stóp – prowadzi to do wysychania skóry i bolesnych, bardzo głębokich pęknięć np. na piętach.
Pojawiają się ogniska martwicze, a otwarte rany jakie powstają przy głębokim pękaniu skóry są otwartą furtką dla zakażeń.
Zmiany niedokrwienne i neuropatyczne zwykle rozwijają się równocześnie, choć nie w takich samych proporcjach. Z punktu widzenia chorego nie ma to dużego znaczenia, jaki rodzaj stopy cukrzycowej u niego dominuje, jest to jednak istotne z punktu widzenia lekarzy, ponieważ stopę cukrzycowa niedokrwienną leczy się inaczej niż neuropatyczną.
Leczenie zespołu stopy cukrzycowej
tak jak w przypadku innych powikłań, zarówno makronaczyniowych jak i mikronaczyniowych zasadnicze znaczenie ma wyrównanie metaboliczne cukrzycy. Stopa cukrzycowa nie bierze się znikąd, a jej główną przyczyną są zaniedbania w kontroli glikemii. Samo wyrównanie cukrzycy nie wyleczy stopy, jeżeli zmiany jakie w niej zaszły są rozległe. Konieczna jest pomoc ortopedów i chirurgów. Niestety chorzy zgłaszają się do specjalistów dopiero w tym momencie, kiedy stopy są zdeformowane, uniemożliwiają chodzenie, są na nich otwarte rany. Leczenie szpitalne polega na unieruchomieniu stopy (tak aby chory na niej nie stawał), w zależności od stanu stopy wycina się ogniska martwicze, walczy z zakażeniami, udrażnia zwężone naczynia krwionośne, aby usprawnić przepływ krwi, stosuje się leki zmniejszające lepkość krwi, aby mogła ona łatwiej dotrzeć do chorych struktur. Leczenie szpitalne stopy cukrzycowej jest bardzo czasochłonne, może trwać nawet kilka miesięcy.
Niestety wiele przypadków jest nie do uratowania – dochodzi do amputacji, bądź to palców, fragmentów stropy, całej stopy, a nawet do konieczności amputacji całej nogi.
Zapobieganie zespołowi stopy cukrzycowej
Pierwszym i niezbędnym elementem profilaktyki jest dbałość o prawidłowe glikemie. Ale to nie wszystko. Diabetycy powinni codziennie wieczorem oglądać swoje stopy, aby sprawdzić, czy nie ma na nich  jakichkolwiek zmian (otarcia, pęknięcia). Ważne jest wygodne obuwie, wykonane z naturalnych materiałów, dobrze wyprofilowane, nieco luźniejsze, aby nie powodować otarć. Chorzy powinni unikać butów otwartych – sandałów, klapek ponieważ z powodu ograniczonego odczuwania bólu mogą nie zauważyć, że dostał się do nich np. mały kamień, który może poważnie zranić stopę, a pacjent może tego zupełnie nie odczuwać. Należy uważać na temperaturę wody w wannie czy pod prysznicem – znowu z powodu nieprawidłowości w odczuwani temperatur łatwo o oparzenia stóp. W codziennej pielęgnacji należy używać specjalnych kremów do stóp, dobrze nawilżających i natłuszczających przesuszoną skórę (najczęściej są to preparaty z mocznikiem). Należy umiejętnie obcinać paznokcie i wycinać skórki, tak aby nie dopuścić do najmniejszych nawet urazów, które łatwo mogą przekształcić się w większe rany.
==================================================

 Cukrzyca może powodować trudności w życiu seksualnym mężczyzn i kobiet.
Problemy występujące u mężczyzn
Cukrzyca może spowodować uszkodzenie nerwów lub tętnic, co uniemożliwia przepływ krwi konieczny do erekcji. U mężczyzn chorych na cukrzycę wystąpienie tego problemu, nazywanego zaburzeniem erekcji członka lub impotencją jest 3 razy bardziej prawdopodobne.1 Zaburzenie erekcji jest częste i można je leczyć.
Kilka czynników zwiększa możliwość wystąpienia zaburzeń erekcji:
  • niedostateczne kontrolowanie poziomu cukru we krwi,
  • wysoki poziom cholesterolu,
  • wysokie ciśnienie krwi,
  • palenie,
  • picie zbyt dużych ilości alkoholu.
Ponadto niektóre leki, np. na obniżenie ciśnienia, środki antydperesyjne i leki na wrzody żołądka mogą powodować efekty uboczne, które przyczyniają się do zaburzeń seksualnych. Może je wywoływać także stres.
Zapobieganie i leczenie
Istnieje kilka sposobów leczenia zaburzenia wzwodu członka; należą do nich leki doustne, zastrzyki, czopki i aparaty próżniowe. Jeśli zauważysz zaburzenia wzwodu członka, skontaktuj się z lekarzem.
Problemy występujące u kobiet
U kobiet również mogą wystąpić zaburzenia seksualne spowodowane cukrzycą. Wysoki poziom cukru we krwi, uszkodzenie nerwu, depresja i zakażenie drożdżakami występują stosunkowo często u kobiet chorych na cukrzycę i mogą spowodować problemy seksualne.2
Jeśli wystąpi jeden z następujących objawów, jest możliwość, że występują u Ciebie zaburzenia spowodowane cukrzycą:
  • niechęć do seksu,
  • suchość pochwy,
  • nieprzyjemne uczucie podczas stosunku,
  • trudniejsze osiąganie orgazmu.
Zapobieganie i leczenie
Rozpocznij od rozmowy z lekarzem, który pomoże Ci podjąć kroki, odpowiednie dla Ciebie. Czasami proste rozwiązania mogą okazać się wystarczające. Jeśli masz problemy z życiem seksualnym, zwróć się o pomoc do lekarza.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Posty (Atom)